Wat gaat de tijd snel!

Hallo allemaal,

Wat gaat de tijd snel! Nog minder dan twee maanden en we zitten in in Kenia. En dan te bedenken dat we slechts 3 maanden geleden de beslissing hebben genomen om naar Kenia te gaan. Ook al gaat de tijd snel, we hebben al aardig wat praktische zaken geregeld. Zo zijn we al 4 keer op pad geweest voor de inentingen, en staat de afspraak voor de laatste keer. Ook hebben we de visa en mogen dus het land in.
We zien in heel veel dingen de hand van God. Zo ging Jantineke de visa aanvragen en halen op haar vrije dag in de herfstvakantie, toe ze bij de ambassade aan kwam bleek dat hij dicht was want het was een feestdag in Kenia, dus ook bij de Keniaanse ambassade. Zo kon er geen visa worden aangevraagd en had Jantineke het gevoel dat alles mis ging. Ze had ook geen vrije dagen meer en dus geen mogelijkheid om opnieuw naar de ambassade te gaan. Wat nu... zonder visa komen we niet het land in en we willen niet op het laatste moment de visa zien te regelen. Gelukkig was haar moeder mee en stelde voor om de volgende dag 's ochtend de aanvraagformulieren weg te brengen en de visa 's middags weer op te halen. Jantineke mocht gelukkig een uurtje eerder naar huis van haar werk zodat ze ook mee kon de visa ophalen. Zo hadden we toch onze visa en is dat toch nog ruim op tijd geregeld, waarvoor we God willen danken.
We hebben ook een aantal waardevolle gesprekken gehad met familieleden en gemeenteleden, zo hebben we goede tips en aanwijzingen gekregen voor onze reis en verblijf. Ook hiervoor willen we God danken.

Afgelopen zondag was Mirjam (mede oprichtster met Ria en Matheka van Onesimus boys centre) bij ons in de dienst, daar sprak ze kort over haar werk in Kenia. Het was gaaf om hierover te horen. Ze sprak dat ze uitdeelde aan de straatkinderen in Kenia maar juist hierdoor heel veel terug ontving. Ze bevestigde daarmee wat wij willen doen, wij willen uitdelen en onze talenten en gaven delen met de kinderen. Maar vooral willen we Gods liefde uitdelen, laten zie hoe groot Hij is en dat Hij ook nu nog werkt in en om ons heen.

Hoe verder:
We weten nog niet goed wat we met ons huis doen, verhuren/uitlenen of niet. We willen u vragen om met ons mee daarvoor te bidden, zodat wij hier duidelijkheid over krijgen.

Jantineke is op haar werk afscheid aan het nemen van de kinderen ouders en collega's. Hierdoor wordt het wel heel duidelijk dat iedereen haar waardeert, maar dat maakt het afscheid nemen juist niet makkelijker. Toch wordt je ook opgebouwd, zo zei iemand tegen haar: “Afscheid nemen doet pijn, maar is ook het begin van iets nieuws.” Jantineke hoopt dat ze terug mag komen na haar verlof op haar plekje die ze nu inneemt in het team, maar dit is onzeker en dat is wel moeilijk. Wilt u ook hiervoor bidden? Zodat ze kracht van God zal ervaren.

Er zijn heel wat mensen naar ons toegekomen met de vraag: “Hoe kunnen we jullie sponsoren?” Daarop willen we zeggen: met gebed en meeleven. Het is goed om te weten dat we biddende mensen achter ons hebben staan.
Maar u kunt ons ook met geld steunen (Reknr. 397633718 t.a.v. J.S.J. Grootendorst). Daarbij willen wij vermelden dat de helft van het geld naar de kinderen gaat (tenzij u anders vermeld). Want wij hebben zo veel meer dan hun, dat we ook een beetje van onze rijkdom willen delen.

Kortom:
We zijn nog niet weg en er moet nog het een en ander gebeuren, maar met Gods hulp en uw steun in gebed gaat het lukken.

Groeten uit Nederland
Jeroen en Jantineke